ساخت و کاربرد مدل تخصیص بلندمدت آب در ارزیابی اثرات سیاست های آبی

در این تحقیق ضمن ارزیابی اثرات بلندمدت سیاست های آبی بر منافع ذی نفعان، ساخت و کاربرد یک مدل تخصیص بهینه ی آب که تأثیر متقابل عرضه و تقاضای آب بخش های صنعت و کشاورزی را در نظر می گیرد، معرفی می شود. یکی از موارد مورد توجه سیاست گزاران بخش آب، ارزیابی و کاهش اثرات بلندمدت سیاست ها بر شرایط حوضه ی آبریز و بیشینه سازی منافع ذی نفعان در صورت کاربرد یک سیاست خاص است. برای بررسی این موضوع، مدلی مورد نیاز است که بتواند با در نظر گرفتنِ به هم پیوستگیِ بخش عرضه و تقاضای آب، تأثیر بلندمدت عملکرد یک بخش بر بخش های دیگر را نشان دهد. تحقیقاتِ صورت گرفته در این زمینه معمولاً به مدل سازی های کوتاه مدت در حد یک سال منحصر شده است، لذا فقط برای بررسی کوتاه مدت سیاست ها می توان از آن بهره جست. در این تحقیق مسئله ی تخصیص آب با هدف بیشینه سازی درآمد خالص بخش صنعت از تولید صنعتی، درآمد خالص بخش کشاورزی از تولید کشاورزی، درآمد خالص تخصیص دهنده ی آب، بیشینه سازی اشتغال در بخش های صنعت و کشاورزی (پارامترهای اقتصادی ـ اجتماعی) به همراه تأمین قید کم ترین جریان زیست محیطی رودخانه حل می شود. مدل مقدار بهینه ی رشد سطح زیرکشت، تولید کشاورزی، اشتغال در بخش کشاورزی، تولید صنعتی، اشتغال در بخش صنعت، مقدار تخصیص به هریک از بخش های متقاضی آب و مقدار تخصیص به تقاضای زیست محیطی رودخانه را تعیین می کند. در این تحقیق کاربرد مدل در ارزیابی دو سیاست متفاوت برای یک حوضه ی آبریز فرضی در افق ۳۰ سال نشان داده می شود.